Hey Lobster!

19 juli 2013 - Comares, Spanje

Na een lange route tussen de bergen met de auto te hebben gereden, kwamen we bij Comares uit. Een dorp op de top van een berg. Met van die heerlijke smalle straatjes en weggetjes. Nog lekker stijl ook. En ja, waarom ook niet gewoon met de auto daar tussen door. Niks voor touristen. Die doen dit soort dingen te voet. Zo ook deze vier touristen hier. Na een tijdje kwamen we weer op het dorpsplein uit waar we ook waren begonnen. Na een te goedkope cola gedronken te hebben, en een biertje voor vaders, besloten me vader en ik verder te gaan door het dorpje. Me moeder en zusje bleven op het plein aan de koude cola. Comares is een moors dorp. Waar men vroeger door heen liep voor hun voorraad als ze verder naar Granada gingen. En die route hoe ze door het dorp liepen toen, staat nogsteeds aangegeven met allemaal mozaiek voetjes in de weg. Die gingen we dus volgen. Bijna weer op het dorpsplein aangekomen kwam er zo'n typisch Spaans wat ouder vrouwtje naar buiten. "Ola! Ola!" riep ze enthousiast terwijl ze handgebaren maakte dat we naar haar toe moesten komen. Na een paar keer 'no' te hebben geantwoord toch naar binnen getrokken met een vriendelijke maar stevige handdruk. Eenmaal binnen stonden er kratten en dozen vol met tomaten, courgette, sinnaassappelen en noem het maar op. De vraag was uiteraard of wij iets wouden kopen. Na nog een paar keer te hebben geweigerd, toch maar twee mooie grote rode vleestomaten gekocht. Mevrouw was helemaal gelukkig en we verlieten haar huisje. Best grappig om mee te maken zo.

Onze tocht werd vervolgt naar beneden. Het dorpsplein. Na een welverdiend waterijsje te hebben gehaald bij de lokale en 'tabacco', waar je je kont niet kon keren, het dorpje weer met de auto verlaten.

We besloten om naar het meer te gaan, waar we vanuit ons appartememt uitzicht op hebben. Kijken of er ergens een strandje is waar we kunnen zwemmen. Het meer rond gereden en nergens een soort strandje te vinden. Toen we uiteindelijk op een zandweggetje vlak naast het meer waren beland, hebben we de auto daar even neer gezet om toch naar het meer te gaan. Gek genoeg werd het meer al heel snel heel diep. Zo was je nog geen 30cm van de kant en was het al ruim een meter diep. Zo dapper als we waren natuurlijk eerst met een gevonden bamboe stok gekeken. Okay, dat wordt niet zwemmen hier. Terug in de auto gestapt en het hobbelige zandweggetje vervolgt zagen we ineens een schildpad op een steen liggen, vlak langs het water! We zetten de auto stil en nog voor we zijn uitgestapt springt het kleine beestje het water in. Niet verwacht dat hier schildpadden zouden zwemmen in het meer...

Na het meer nog even naar de shopping mall, onder andere voor boodschappen. Toch ook maar even snel voor een nieuwe bikini gekeken. H&M gevonden, leuke bikini gevonden en afrekenen maar. Betalen met de pin werd het... Erg apart want er werd om een ID/paspoort gevraagd... Om een bikini afterekenen. Erg apart! Wat nog leuker was, de snor van me vader is de avond daarvoor eraf gehaald, voor het eerst in 35jaar!, maar op de foto van zijn paspoort heeft hij natuurlijk nog gewoon een snor. Zo enthousiast als de vrouw achter de kassa stond, NOT, keek ze ook naar zijn foto. Ze had het net zo goed niet kunnen vragen dus.

Boodschappen gedaan en weer terug in het appartement zagen we ineens een watervliegtuig heel laag over het meer vliegen. Die gaat landen! Maar nee de kleppen onder het voertuig gingen open en er kwam ineens vloeistog uit. Of het gewoon water was of een soort van gif weten we niet. Na dit zo'n 10keer herhaald te hebben vloog het vliegtuig weer weg.

18 juli 2013 Aqualand

We besloten om deze dag door te brengen in het aqualand vlakbij Málaga. Eenmaal binnen was het best druk. Lange rijen vol met opblaas bootjes voor een glijbaan. Me vader en zusje waren snel vertrokken en me moeder en ik bleven op het grasveldje zonnen. Na een tijdje was ik ook maar mee gegaan naar een glijbaan. Meteen de hoogste en stijlste van het park. Na de lange trap op te zijn gelopen. Boven aan de glijbaan zag je alleen het laatste rechte stuk van de baan zo stijl was het. Op je rug liggen, benen gekruist, armen op je borst gekruist en glijden maar! Ogen werden vanzelf dicht geduwd door het opspattende water. Hoe lager je kwam hoe meer water omhoog kwam. GAAF! Nog een keertje dus! Daarna maar weer even wezen zonnen bij het grasveldje. Zittend naast een parasol waar je af en toe de schaduw kon opzoeken. Het was erg warm die dag! En nog windstil ook. En ja hoor mevrouw de Lobster hier, is helemaal verbrand op me achterbenen en me hele rug.

Dat wordt een dagje schaduw vandaag! (19 juli 2013)

Foto’s